Formy Nieistnienia

Komiks jako próba autoterapii.

Na swój sposób ukazuje on depresję, ale nie szukajcie w nim numeru na telefon zaufania. Jest przede wszystkim szczery i i dosłowny. I niezręcznie osobisty.

Skupia się głównie na warstwie wizualnej, nie posiada fabuły, także czas i przestrzeń są w nim umowne.

Mottem przewodnim dzieła jest zdanie ,,ukryj swój ból głęboko'', ale samym swoim powstaniem próbuje ono przełamać to hasło. Wyciąga ten ból na wierzch, zatrzymuje się, przygląda i próbuje nad nim zastanowić. Pokazuje go ludziom, którzy chcieli go zobaczyć i pyta ,,a ty? dlaczego ukrywasz swój ból?''.